Rwa kulszowa – jak radzić sobie z tą dolegliwością?
Schorzenie w postaci rwy kulszowej bywa bardzo bolesne. Dotyka wielu osób, niezależnie od płci i wieku. Zobacz, w jaki sposób pomóc sobie w przypadku nasilenia się jej objawów. Poznaj przyczyny schorzenia, ale też metody diagnostyki i leczenia tej przypadłości.
Czym jest rwa kulszowa?
Rwa kulszowa stanowi objaw podrażnienia tego nerwu. Pacjenci opisują ból jako pieczenie, ciągnięcie czy palenie. Odczuwa się go w okolicy kończyny dolnej – począwszy od okolicy lędźwiowej, przemieszczający się wzdłuż nogi, przez udo, łydkę aż po stopę. Mechaniczny ucisk to tylko część problemu. Zapalenie również potęguje ból.
Rwa kulszowa – przyczyny schorzenia
Przyczyn podrażnienia nerwu kulszowego może być wiele. Najpopularniejszą jest patologia krążka międzykręgowego, czyli przepuklina objawiająca się jego przemieszczaniem. Krążek dotykający nerwu wywołuje dolegliwości bólowe. Problem może dotknąć osób w różnym wieku, płci i prowadzących różny tryb życia.
Jakie są sposoby diagnostyki rwy kulszowej
Wśród powszechnie stosowanych metod diagnostycznych w chorobie rwy kulszowej jest rezonans magnetyczny lub zdjęcie rentgenowskie. Pozwala ona potwierdzić, że ból ma podłoże dyskopochodne. Diagnostyka obrazowa pozwala sprawdzić, jak bardzo nasilony jest ten problem oraz dobrać odpowiednie metody leczenia. Leczenie rehabilitacyjne, stosowane we współpracy z dobrym fizjoterapeutą, w wielu lżejszych przypadkach daje świetne rezultaty. Specjalista stosuje terapię manualną, ale też zaleca choremu wykonywanie odpowiednich ćwiczeń. Wizyta u lekarza pomaga również wykluczyć inne schorzenia leżące u źródeł dolegliwości bólowych, takich jak choroby nowotworowe czy złamanie.
Stany ostre i przewlekłe rwy kulszowej – w jaki sposób sobie pomóc?
Ból w przypadku rwy kulszowej bywa bardzo dotkliwy. Pozycja leżąca, często z nogami podkurczonymi do klatki piersiowej, zwiększa przestrzeń międzykręgową, wspierając złagodzenie objawów bólowych. W przypadku innych osób pomocny może być delikatny ruch, na przykład powolne chodzenie. Tego typu pozycja przeciwbólowa stanowi dobry sposób na odciążenie kręgosłupa i nerwu. Pomocne może być też sięgnięcie po leki przeciwbólowe i przeciwzapalne.
W sytuacji przewlekłego bólu bardzo pomocne bywa odbarczenie nerwu korzeniowego poprzez przyjęcie odpowiedniej pozycji ciała. Jak przekonują fizjoterapeuci, tymczasową ulgę w bólu może przynieść podłożenie wałka tuż nad biodrem i położenie się z przykurczonymi nogami, z lekkim zgięciem w stawach biodrowych i kolanowych, na płaskim podłożu. W przypadku stanu ostrego talerz biodrowy można zepchnąć w dół ciała. Takie ułożenie powinno rozciągnąć ten obszar dysku i przynieść wyraźną ulgę. Nawet kilkunastominutowe polegiwanie w tej pozycji daje ukojenie w ciągu dnia. W przypadku stanów przewlekłych rwy kulszowej dużym wsparciem w poradzeniu sobie z bólem może być piłka gimnastyczna. Wystarczy uklęknąć bokiem przeciwnym do dolegliwości do piłki, a następnie się na niej bokiem położyć. Zajmujemy pozycję, w której ból ustępuje. Przy okazji rozciągamy strukturę dyskową, przynosząc sobie ulgę w dolegliwości.
Jakie są metody leczenia rwy kulszowej?
Wśród zachowawczych sposobów radzenia sobie z rwą kulszową znajdują się ćwiczenia, takie jak chociażby rozciąganie okolicy pośladkowej czy tylnej strony uda. Wiele osób zasięga też pomocy specjalisty z zakresu akupunktury. Niektórzy stosują farmakoterapię, która uśmierza ból na jakiś czas. Jej wadą jest potencjalnie niekorzystny wpływ na pozostałe organy. Dobrą skutecznością objawia się podawanie leków domiejscowo, w źródło bólu, w postaci zastrzyku. Polega ona na iniekcji za pośrednictwem cienkiej igły w okolicę przepukliny krążka międzykręgowego. Pacjent odczuwa szybką i znaczną ulgę w cierpieniu. Istnieje również możliwość operacyjnego poradzenia sobie z rwą kulszową, jednak jest ona zarezerwowana dla najtrudniejszych przypadków. Odpowiednie wsparcie dla osób cierpiących na rwę kulszową są również zabiegi stosowane przez fizjoterapeutę.
Kiedy warto zdecydować się na zabieg operacyjny?
W przypadku gdy pacjent nie znajduje już pozycji przeciwbólowej, zaś standardowa farmakoterapia nie przynosi ulgi, zasadna wydaje się operacja, która pozwoli uporać się z problemem i znieść wszelkie objawy. Przy bardzo nasilonych objawach, które uniemożliwiają pacjentowi normalne funkcjonowanie, zdarza się również podanie większej dawki środka znieczulającego. W tej grupie pacjentów fizjoterapia nie przynosi zwykle pożądanych rezultatów, a pacjent nie jest w stanie – z powodu bólu – podjąć w ogóle leczenia rehabilitacyjnego.